هفته گذشته، هفتهی خبری دو شخصیت برجسته علمی ایرانی بود:
خبر نخست، غروب تلخ «دکتر جواد هیئت» جراح پرآوازه ایران بود؛ کسی که چهل سال پیش، تنهبهتنهی جراحان مشهور اروپایی در مرز دانش حرکت میکرد. او نخستین جراحی قلب باز (1341) ونخستین پیوند کلیه(1347) را چهار دهه پیش در خاورمیانه(تهران) انجام داد و به همین دلیل، به «پدر قلب ایران» شهرت یافت.
خبر دوم، طلوع شیرین «دکتر مریم میرزاخانی» ریاضیدان برجسته ایران بود؛ همو که بهترین جایزه ریاضی جهان را از آن خود کرد. جایزه فیلدز، جایزه بزرگی است، جایزهای که تا کنون هیچ زنی به کف نیاورده و اکنون دختری المپیادی از ایران، صاحب آن است.
رسانه های فارسیزبان اعم از صداوسیما و خبرگزاریها و پایگاههای خبری و روزنامهها؛ برای طلوع ارزنده مریم میرزاخانی، بهحق سنگ تمام گذاشتند و در چند روز گذشته صدها خبر و عکس از او و کار بزرگش مخبره کردند؛ اما دریغ، حتی یک رسانه، یک سطر خبر برای رحلت یکی از پرآوازهترین دانشمندان ایران مخابره نکرد. غیر از دو یا سه سایت این ور آبیِِ محلی در تبریز، هیچ یک از رسانههای داخلی، این واقعه را منتشر نکردند. این درحالی است رسانههای رسمی ترکیه، آذربایجان، قزاقستان، ترکمنستان و.. و رسانههای معتبر جهانی نیز، جزئیات واقعه را گفتند و برخی حتی، ویژهبرنامههای متنوعی منتشر یا پخش کردند.
همانطور که خواهد آمد، مرگ این اسطوره بزرگ، قطعا ارزش خبری دارد؛ حالا اگر رسانههای ما خبری منتشر نکردند، احتمالا، دچار خبرخوردگی شدهاند که برای رسانه ایرانی، فاجعه است چرا که هیچ یک از رسانههای ایران، متوجه خبر به این مهمی نشدهاند و البته چنین فاجعهای جای تاسف بسیار دارد. احتمال دوم این است که آنها خبر را دیدهاند اما از انتشار آن سرباز زدهاند و این یعنی «بایکوت» و بایکوت حقیرانهترین گزارهی ممکن برای یک رسانه است.
- ۰ نظر
- ۱۲ شهریور ۹۳ ، ۱۷:۳۱