«جهان در درد و رنج است. این درد و رنج، چنان فراگیر و فوری است که ناچاریم مظاهر آن را نام ببریم تا عمق این درد روشن شود. صلح از ما میگریزد... این سیاره در حال نابودی است... همسایگان با ترس از یکدیگر به سر میبرند... زنان و مردان از یکدیگر بیگانه شدهاند... کودکان میمیرند... این وضع و حال مشمئزکننده است.» آنچه آمد، جملات آغازین بیانیه اخلاق جهانی به قلم هانس کونگ، فیلسوف کاتولیک سوئیسی و ترجمه مصطفی ملکیان است. کمینهکردن رنج از رخسار جهان نگران، حداقل برای دهههای اخیر، مساله بزرگ فیلسوفانی بوده که به «انسان» و «ناکامیهای» او میاندیشند. اگرچه فجایع انسانی، بسیار وسیعتر و سریعتر از این فلسفهورزیها بوده؛ اما، نمیتوان تلاشهای موثر و بزرگ اندیشمندان مسوول را ناچیز انگاشت. تاسیس نهادهای بینالمللی مختلف و صدور اعلامیههای جهانی متعدد، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر، رهاورد بزرگ این فلسفهورزیهای مسوولانه هستند.
مرتبط:
کتاب نخست؛ «انقلاب اخلاقی، راهی به رهایی»
مقدمه سیدحسن خمینی، بهسوی جامعه اخلاقی
- ۰ نظر
- ۲۰ خرداد ۹۲ ، ۲۲:۱۶