«زبان مادری» یکی از مهمترین «مسائل»ِ اینروزهای جامعة چندزبانة ما است. بعد از ظهور دولت تدبیر و امید، روزانه با کنشهای روشنفکران و سیاستمداران بسیاری درباره «آموزش زبان مادری» و همچنین «آموزش به زبان مادری» مواجه میشویم. نوید ارزشمندی بر تمامی قومیتها و همچنین کلیت سرزمینمان ایران است که قاطبه کنشگران در این نکته به توافق رسیدهاند که باید زبان مادری تدریس شود. اما واقعا، عدم تدریس زبان مادری با جان و روان انسان چه میکند؟ این سوال بسیار مهمی است بیش از هرکس، باید از یک روانشناس پرسید. عطف به اهمیت مساله، با دکتر محرم آقازاده استاد روانشناسی و مشاور امور آموزش برنامه توسعه سازمان ملل به بررسی آسیبهای اجتماعی و روانی عدم آموزش زبان مادری به انسانِ ایرانیِ غیرفارسزبان پرداختهایم. این روانشناس که پژوهشهای میدانی مختلفی در حوزه آموزش زبان مادری با همکاری یونسکو انجام داده، از تاثیرات روانی این محرومیت فراتر میرود و از آسیبهای جدی جسمی بخصوص آسیب مغزی سخن میگوید.
- ۰ نظر
- ۰۱ اسفند ۹۳ ، ۲۲:۳۲