ایرانیها روزانه حداقل 45 انسان را بهطرز وحشتناکی میکشند ولی آب از آب تکان نمیخورد. ما یکدیگر را وسط خیابان له میکنیم و خود را متمدن و مسلمان میخوانیم. بدتر اینکه تلاشی برای پایان این جشنواره آدمکشی هم نداریم. کشتن و کشتهشدن در خیابانها و جادههای کشور ما گویی یک امر عادی است، اتفاقی که نباید برایش خیلی اهمیت داد!
ما بیاعتنا به آمارهای بسیار هولناک کشتهها و زخمیها، همچنان بر پدال گاز پای میفشاریم و نمیدانیم که سرعت زیاد یعنی فرود آوردن شمشیر تیز بر فرقِ انسانهای بیگناه. ما در خیابانها رانندگی نمیکنیم، دوئل میکنیم. گویی برای ما کشتن و کشته شدن مهم نیست، مهم این است که «برسیم» کجا و با چه هزینهای؟ این اهمیت ندارد. کشتن گویی مرام ما است. میکشیم تا زودتر برسیم!
- ۰ نظر
- ۲۴ آبان ۹۳ ، ۰۳:۲۴